Ik vind het altijd heerlijk om vroeg in de morgen op pad te gaan, heerlijk rustig in de natuur, zingende vogels, zonsopkomst, wat mist, wat rijp, wat vorst, diertjes die je overdag eigenlijk niet tegenkomt, vlinders met dauw, noem maar op, maar verder vooral de rust, de stilte………. hoop je altijd.
Soms zijn er ook ochtenden bij waar je toch niet geheel die rust en stilte krijgt die je hoopt, zo ook deze mistige morgen in de Hatertse Vennen, een schitterend natuurgebied met veel vennen, heide, insecten, bomen, water en glooiende heuvels.
Als ik aan kom hoor ik iemand luidkeels zingen “Het is ijskoud”, nou dat vind ik nog wel mee vallen met 2 graden boven de nul, maar deze meneer dacht daar blijkbaar geheel anders over aangezien hij het gehele rondje rondom het grote ven alleen maar luidkeels bleef zingen dat het ijskoud was. Na een klein stukje wandelen kom ik bij mijn geliefde plekje waar het water geheel stil lag dus een mooie weerspiegeling, ik pak mijn statief en hoor iemand ver weg roepen “Wodan, hierrrrr !!!!”, aangezien dit vrij vaak herhaald werd kreeg ik een licht vermoeden dat Wodan niet echt zin had om “Hierrrr” te komen. Ondanks het “ijskoud” en Wodan” geroep pakte ik mijn statief om toch heerlijk te genieten van het gladde water en de weerspiegeling. Mijn camera stond net gereed op het statief en ik bukte mij om mijn grijsfilter te pakken toen er wat geritsel klonk wat luider en luider werd, dit zou toch niet ………… helaas wel, daar was Wodan, luid blaffend sprong hij het mooie spiegelgladde water in, geen spiegeling meer dus. Maar toen bedacht deze Wodan dat het ook erg leuk was om met een stok te spelen…………… mijn statief dus !!! Aangezien Wodan een Berner Sennenhond was van formaatje reus, ging mijn statief dus mee met Wodan met een roepende en rennende mij erachteraan. Gelukkig vond Wodan 3 “stokken” tegelijk toch wel wat veel van het goede en liet mijn statief los. Gelukkig stond mijn statief nog recht overeind …… met mijn camera erop !! Wat een opluchting !! Toen het geroep weer aanzwol “Wodan hierrr !!!” kreeg ik de neiging om te roepen dat Wodan “hierrr” was, maar Wodan was er alweer vandoor.
Aangezien de spiegeling toch al weg was, besloot ik maar verder te lopen naar een andere plek, inmiddels begon er wat mist te vormen waardoor ik wel wat gehijg hoorde maar niet geheel kon onderscheiden wat er gebeurde, 2 mountainbikers reden op mijn pad en lieten op niet mis te verstane wijze horen dat zij vonden dat ik in de weg liep (ik liep niet op het mountainbikepad maar gewoon op het voetpad) en dat zij door mij nu hun target niet haalde van snelste rondje. Beduusd maakte ik mij uit de voeten om nog steeds te proberen de rust en stilte te vinden en om foto’s te maken. En gelukkig kreeg ik daar de kans voor, mooi de heide met een beginnende opkomende zon, mist én glad water.
Genietend van het uitzicht en de wedergekeerde rust diende zich in de verte weer gehijg aan, 2 dames gewapend met hoofdband en smartphones op hun arm komen rennend op mij af, op mijn vriendelijke “goedemorgen” word mij “vriendelijk” verzocht of ik niet van het pad af kan gaan want zij moeten hun “doel” halen. Ik schuif nog verder van het pad af zodat de 2 dames naast elkaar hun weg kunnen vervolgen en zie op hun rug iets staan van mindfull powertraining. Ik vroeg mij af wat er dan mindfull aan is als je alleen bezig bent om je doel te halen, mindfull roept bij mij vooral rust in het hoofd op. Deze kreeg ik gelukkig wel toen ik dit spinnenweb vol dauwdruppeltjes zag hangen.
Na weer een stukje verder lopen kom ik bij mijn plek aan waar ik mooi de mist met het gouden licht van de opkomende zon vast kan leggen, ja dit is genieten, alleen opfladderende ganzen die hun plek gaan zoeken om te ontbijten en verder nevel en goud licht, genieten pur sang is dit voor mij.
Ik wil nog 1 foto maken van de boom die ik verderop heb gezien, mooi gespiegeld in het water en ook met de mooie mist en lichtbanen. Op mijn weg hier naartoe komen er 2 dames aangewandeld, deze moeten een vriendelijk goede morgen toch wel waarderen, maar ook deze dames waarderen de groet maar ook de natuur volledig niet, ik hoor alleen flarden van Frank die geopereerd moest worden aan zijn knie en bij de ander hoe de badkamer opgeknapt word en dit niet vlekkeloos verloopt. Bij mijn boom is het gelukkig weer rustig en kan ik gelukkig ook de rust in mij zelf nog ergens vinden om toch de foto te maken. Maar of dit nu een rustige morgen in de Hatertse Vennen was kan denk ik iedereen wel bedenken dat dit niet volledig het geval was. Jammer dat er zo naar doelen en targets word gestreefd, een doel kan ook zijn om meer te genieten, zeker als je de natuur opzoekt, zoef er niet doorheen al hardlopend, hard fietsend, met oortjes in en niets ziend, neem op wat voor moois de natuur je te bieden hebt het geeft meer rust in het hoofd en misschien wat meer vriendelijkheid ?
